Rodzina, praca….

Zakończyliśmy real­iza­cję wyjątkowego pro­jek­tu pn. „Akty­wność — Pra­ca — Rodz­i­na” real­i­zowanego w ramach pro­gra­mu Min­is­terst­wa Rodziny i Poli­ty­ki Społecznej „Sta­bil­na pra­ca — sil­na rodz­i­na” przez Powia­towy Urząd Pra­cy w Świeciu z naszym udzi­ałem. Zakończe­nie przed­sięwz­ię­cia to przede wszys­tkim czas pod­sumowa­nia i oce­ny. Wspól­nie zapro­jek­towano przed­sięwz­ię­cie, którego celem był skuteczny i trwały powrót na rynek pra­cy kobi­et, które głównie w wyniku macierzyńst­wa i wychowywa­nia dzieci na dłu­gi czas odd­al­iły się z obszaru zawodowego. Do pro­jek­tu zaprosil­iśmy dziesięć mieszkanek Nowego, które przez ostat­ni rok przeszły długą drogę ponownej akty­wiz­a­cji zawodowej… ale nie tylko. Innowa­cyjność pro­jek­tu poz­woliła na szer­sze niż zwyk­le spo­jrze­nie na prob­lem powro­tu kobi­et do akty­wnoś­ci zawodowej. Wspólne doświad­czenia oraz, częs­to słusznie, różne spo­jrzenia poz­woliły zapro­jek­tować i real­i­zować przed­sięwz­ię­cie tak, aby stworzyć opty­malne warun­ki samo­re­al­iza­cji uczest­niczek. Jed­nym z kluc­zowych filarów pro­jek­tu było jego zindy­wid­u­al­i­zowane pode­jś­cie uwzględ­ni­a­jące zaso­by i możli­woś­ci każdej z pań. To właśnie na tych zasobach pra­cow­ali nasi eksper­ci, wspier­a­ją­cy indy­wid­u­alne ścież­ki zatrud­nienia.


Siłą pro­jek­tu była jego pros­to­ta: każ­da z dziesię­ciu uczest­niczek brała udzi­ał w akty­wiz­a­cji zawodowej real­i­zowanej w jed­nym z czterech miejsc pra­cy, które zabez­pieczyli w swoich zakładach nasi lokalni part­nerzy biz­ne­sowi. Przez rok zwięk­sza­l­iśmy natęże­nie prak­ty­cznej nau­ki. Od 2 godzin­nych (dzi­en­nie) prak­tyk adap­ta­cyjnych poprzez cztero, sześ­cio i ośmio­godzin­ny staż, aż do zatrud­nienia. Równole­gle każ­da z pań miała do dys­pozy­cji men­torkę (pracu­jącą, posi­ada­jącą rodz­inę panią, która z cza­sem stała się koleżanką na poga­duchy, powier­niczką, dorad­czynią). Pracę men­torek uzu­peł­ni­ał coach, który z każdą z pań real­i­zował indy­wid­u­al­ną ścieżkę roz­wo­ju. Nie tylko kari­ery zawodowej, ale przede
wszys­tkim roz­wo­ju oso­bis­tego: kom­pe­tencji, komu­nikacji, relacji, wartoś­ci i umiejęt­noś­ci niezbęd­nych do samodziel­nego radzenia sobie z prob­le­ma­mi życia codzi­en­nego, dokony­wa­nia najlep­szych wyborów, radzenia sobie z sytu­ac­ja­mi trud­ny­mi. Real­iza­torzy zad­bali również o prob­lem opie­ki nad pozostaw­iony­mi dzieć­mi — w ramach dzi­ałań możli­we było sko­rzys­tanie ze wspar­cia zapew­ni­a­jącego finan­sowanie opie­ki nad dzieck­iem.


To, co najbardziej zaskoczyło, to nie reflek­sje pro­jek­tan­tów przed­sięwz­ię­cia, czy real­iza­torów. To opinie, który­mi podzieliły się same uczest­nicz­ki. Zwyk­le tego typu przed­sięwz­ię­cia wręcz wymusza­ją na uczest­nikach poprawne postawy, dyscy­plin­u­ją w uczest­nictwie w zaję­ci­ach, a ostate­cznie rezul­taty są marne i nie przynoszą żad­nej zmi­any. Tym razem jed­nak widać wyraźnie, że uczest­nicz­ki fak­ty­cznie sko­rzys­tały ze wspar­cia, które przekuły w trwałą, jakoś­ciową zmi­anę. Nie chodzi tylko o to, że osiem na dziesięć uczest­niczek pracu­je, chodzi o to, że te kobi­ety naprawdę uwierzyły, że moż­na wziąć sprawy w swo­je ręce i moż­na liczyć na pomoc — taką, jakiej oczeku­ją.

Na koniec taka nasza reflek­s­ja: w obszarze wyrówny­wa­nia szans społecznych kluc­zowym jest rzetelne diag­no­zowanie potrzeb, współpra­ca między­sek­torowa oraz zapro­jek­towanie rozwiązań uwzględ­ni­a­ją­cych potenc­jał i możli­woś­ci grupy osób, którym dane przed­sięwz­ię­cie jest dedykowane. Wyda­je się , że w pro­jek­cie „Akty­wność — Pra­ca — Rodz­i­na” wszys­tkie te warun­ki zostały spełnione.

Nam: Powia­towe­mu Urzę­dowi Pra­cy w Świeciu i Fun­dacji Akty­wiz­a­cji i Inte­gracji pozosta­je pro­moc­ja i imple­men­tac­ja rozwiąza­nia innym społecznoś­ciom lokalnym.